Borobudur en Jogjakarta (Java)

Het doel van onze drie nachten in Borubodur was om een beetje te relaxen en bij te slapen na de jungletrekking. Terwijl Billie en Pim zich uitleefden in het zwembad, genoot mama met een boek en papa vanachter zijn werkcomputer van het fantastische uitzicht over de rijstvelden. Relaxen check!

Bijslapen deden we helaas niet. De reden? De Ramadan. Aangezien het grootste deel van de Javanen moslim is, is het hier momenteel ‘s nachts drukker dan overdag. De eerste ‘bijslaapnacht’ hielden de imams van de dria à vier omliggende moskeeën bijkbaar een wedstrijd om het langst en luidst bidden. De gelovigen feestten duchtig mee door tot laat ‘s nachts kleine bommetjes te laten ontploffen. En rond  3.30 uur s’ morgens was het alweer tijd voor de imam om aan te kondigen dat er niet meer gegeten mocht worden...  De tweede avond  had Mehdi, de eigenaar van ons hotelletje een Ramadan-liefdadigheidsactie georganiseerd in het hotel. Hij nodigde ons uit om er bij te zijn. Mehdi blijkt negen jaar in België gewoond te hebben. Naast zijn tijd te vullen met het maken van éclairs en carré confiturekes bij een bakker, trad hij ook op als straatmuzikant, waaronder een aantal keer in den Bruul. De liefdadigheidsactie was dan ook een optreden van zijn muziekgroepje. Hun playlist zou op de Muizense Breugelfeesten niet misstaan. Na het officiële optreden en het avondmaal werd er nog verder gemusiceerd door diegenen die wilden. Mehdi heeft ook een groot repertoire Nederlandstalige muziek en zong zo ook Nobelprijs van Clouseau en Laat me nu toch niet alleen van Johan Verminnen.

Uiteraard zijn we hier ook om de toerist uit te hangen dus dat deden we ook. Zo gingen we per fiets op verkenning door de rijstvelden en de omliggende dorpen onder begeleiding van Jamal. Jamal was een verrassende verschijning. Hij kent alles van planten en hun geneeskrachtige eigenschappen (selderij en komkommer helpt naar het schijnt tegen hoge bloeddruk), blijkt zeer gekend in het dorp, zet zich in voor de kinderen en de hulpbehoevenden en liet ons kennismaken met enkele vreemde insecten als ‘het gouden kevertje’ en ‘de kleine krokodil’. Onder zijn hoede bezochten we een mie’fabriekje’, een pottenbakkersfamilie, de plaatselijke markt (die toch weer net iets anders is dan die in de vorige landen die we bezochten) en dronken we ‘animal’koffie. ‘Animal’koffie bleek koffie gemaakt van koffiebonen die al eens opgegeten zijn geweest door een civetkat. De boon zelf kan niet verteerd worden en komt er dus heel uit in de stoelgang. De smaak van de koffie van deze bonen zou special zijn...  Jamal heeft ook een zelfgemaakte motor met zijspan waarop hij Billie de volgende dag voor een ritje uitnodigde. Deze kans lieten ze zich niet ontglippen.

Ook bezochten we de boeddhistische tempel van Bodobudur. Deze is zo’n 1200 jaar oud en is gebouwd als eens oort piramide met een grote stupa in het midden en drie cirkels van kleinere, opengewerkte stupa’s er rond. In elke stupa zit/staat een boeddhabeeld. Vanbovenaf gezien lijkt het wel een mandala.

Na Borobudur stondt Jogjakarta op het programma. Jogjakarta is een niet al te grote stad met een gezellig stadscentrum met, als enige stad in Indonesië, een sultan in functie. Eén van de hoogtepunten om te bezoeken is dan ook het Kraton, het sultanaat. De sultan was jarig die dag, dus hadden al zijn werknemers zich in traditionele klederdracht op de binnenplaats van het sultanaat verzameld. Dit was puur om respect te betuigen, want de sultan zelf zouden ze niet te zien krijgen. Nadien brachten we nog een bezoekje aan het ‘zwembad’ van de vroegere sultanfamilies en aan de vogelmarkt. In Indonesië heeft bijna elk gezin een (zang)vogel. Er kan dus rustig een volledige markt aan vogels gewijd worden. Ook andere dieren zoals katten, konijnen, hagedissen, civetkatten, vissen en vleermuizen (!) worden verkocht op de markt. Al ligt de nadruk toch op de verkoop van vogels.

Steven bezocht ook nog Prembanan, het grootste hindoeïstische tempelcomplex ter wereld, op een half uurtje rijden van Yogjakarta. Billie, Pim en Barbara lijden een beetje aan tempelmoeheid en lieten dit dus aan zich voorbijgaan. Het hotelzwembad was meer dan interessant genoeg.

En ondertussen is Pim ook een 4de (melk)tand kwijt. Het begint serieus te tochten in haar porseleinwinkel...