Koh (W)Rong

19 maart 2019 - Koh Rong, Cambodja

Een idyllisch eilandje voor de kust van Cambodja met parelwitte stranden en turkoiseblauwe zee, aldus de reisgids. Snorkelen vanop het strand, velerlei kleurrijke visjes zwemmen je tegemoet. Bijna maar net niet. Het was onze bedoeling om op het familievriendelijke Koh Rong Samloeng te verblijven, maar we belandden op Koh Rong. Thuishaven voor backpackers en partybeesten.

Van de dagelijkse rave-parties hadden we gelukkig weinig last. In de bar naast ons hotelletje was er enkel op vrijdag een DJ-set en daar waren we dus net aan ontsnapt. De opzwepende rave parties vonden aan de andere kant van het eiland plaats. Als we goed luisterden, konden we de beats tot in de vroege ochtend horen, maar wakker liggen, deden we er niet van. Het clientele van de rave-parties daarentegen was wel in aanzienlijke hoeveelheden aanwezig. Denk aan het doorsnee festivalbeest: geen t-shirt, overvloedig beschilderd, hipsterbaard, zonnebril om de kater van de vorige avond te verbergen en steeds groter wordende gaten in de oren. Ze bewogen zich lateraal op en neer, van hun stinkende tentjes op het strand naar de beachbar en terug, zich voorbereidend op een wilde nacht. Maar kom, het was nog aardig om te bekijken en Billie en Pim telden de tattoos... En tussen 15.30 en 16.00 uur – een rustig momentje voor de ravers, want nog geen happy hour – konden we ons vergapen aan de 50 Chinezen die dagelijk voor ons hotelletje werden gedropt. 30 minuten van de boot, selfie nemen op het strand, kokosnoot drinken, sigaretje roken en terug de boot op. Leuk!

Minder leuk om zien was de massa afval die dagelijks vanuit de zee op het strand werd geworpen. Simpelweg niet bij te houden en helaas slechts een fractie van wat er in onze zeeën ronddobbert. Want dit waren slechts de grote brokjes uit de ‘plastic soup’ die onze zeeën en oceanen geworden zijn. We vonden een prachtige hoornschelp en een zeester die we beide netjes terugzetten en zagen enkele visjes in onze buurt. Maar rondom ons dreven toch vooral plastic flessen, synthetische visnetten, sojazakjes, plastic bekers, plastic zakjes, plastic tout court... Kleurrijk zoals beloofd, dat wel.

Binnen 10 jaar is er van het idyllische Koh Rong geen sprake meer. De schaarse vlakke stukken grond worden er gestaag volgebouwd (cementzakken werden en masse aangevoerd) en de parelwitte zandstranden worden overspoeld door festivalgangers en plastic troep. Maar omdat de Grote Leider doemdenken verbiedt, genoten we nog van zon, zee en strand, denkend dat de plastic zakjes tropische visjes waren en de partybeesten lokale vissers.

Zonnige groetjes uit Koh Rong dus!

Foto’s