Ubud en Nusa Ceningan (Bali)

Omdat naar huis vliegen vanuit Bali nu eenmaal eenvoudiger is dan vanuit een een ander godvergeten Indonesisch eiland, kozen we Bali als eindbestemming. Met enig voorbehoud, want van massatoerisme worden we niet meteen warm...

Bali loste op dat vlak de verwachtingen helaas helemaal in. Tijdens onze roadtrip door Flores kwamen we maximaal 20 toeristen tegen in een week, in Ubud zie je er 20 in één oogopslag... Laagseizoen heet dat daar. Het heeft zijn voordelen (een enorm aanbod aan eetgelegenheden uit alle hoeken van de wereld en overal happy hour) en zijn nadelen (een festival van mottige tattoeages, piercings en onaangepaste kledij, een onafgebroken file, massa-activiteiten, hawkers en zowaar een oplichter). Ook iets minder was het weer. We kregen zelfs regen te verduren (hadden we die regenjas toch voor iets meegenomen) en de zon liet het meestal afweten. Was dat even schrikken! Een prima voorbereiding op België, dat wel. Deze kleine onaangenaamheden daargelaten, kunnen we wel snappen waarom mensen naar Bali komen. Het eiland staat vol met tempels, het hindoeïsme is er alive and kicking en zorgt voor heel wat couleur local, de rijstvelden zijn eindeloos en de valleien groen en weelderig.

Tijdens onze 2 dagen in Ubud kozen we voor raften en fietsen. Papa en mama hadden al geraft in Zimbabwe (Zambezi, graad 5) en Oeganda (de Witte Nijl, graad 5), maar voor Billie en Pim was het de eerste keer. Graad 2-3 volstond dus ruimschoots en ze hadden de tijd van hun leven. Hoe wilder hoe beter, hoe natter hoe plezanter... En het moet gezegd, de Ayungvallei levert een zeer exotisch decor! De 2de dag stond er een fietstocht op het programma. We vertrokkende in de gietende regen met de wagen naar de startplaats, vervolgens stopte het met regenen tijdens de fietstocht en begon het opnieuw te regenen na aankomst. Een perfect timing dus! Niet alleen de timing was perfect, ook het parcours: 3 uur bergaf door het platteland. We hoorden niemand klagen. Onderweg reden we door kleine dorpjes en terrasrijstvelden (ja, weeral, maar het blijft mooi), bezochten we een lokale familie (de huistempels zijn soms groter dan de huizen zelf) en een koffieplantage-annex-winkel. Het was een prima combinatie in een schitterend decor op ongeveer een uur rijden van Ubud. Geen enkele andere toerist tegengekomen en bovendien ook nog eens lekker gegeten! In de namiddag gingen mama en Freya shoppen (cadeautjes voor hunzelf, voor familie en voor de klassen van Bilie en Pim) en trokken papa, Billie en Pim naar Monkey Forest, op 5 minuten van het hotel. Billie en Pim waren aanvankelijk bang, want de apen zijn met heel veel en ze zijn heel brutaal. Maar uiteindelijk eindigden ze beiden met een aap op hun hoofd en vonden dat prima.

De laatste 2 nachten van onze reis brachten we door op een piepklein eilandje op een half uurtje varen van Bali mainland: Nusa Ceningan. Comfortabele hutten met zicht op zee, een infinity pool en seafood. Eindigen in stijl met andere woorden... Onze hoofdactiviteit was snorkelen. Met een klein bootje (ze worden alsmaar kleiner, dat valt op) bezochten we Crystal Bay (matig), Gamat Bay (fantastisch) en GT point, waar Billie en Freya door reuzevissen uit het water werden gejaagd. Wat de grootte van de vissen betreft, overdreven ze niet. Sommige waren bijna zo groot als Pim. Die trok er zich echter niets van aan en ze vond het geweldig om ertussen te zwemmen. Verder hingen vooral Billie en Pim vele uren in het zwembad, gingen we met z’n allen schelpen verzamelen bij laagtij en bezochten we de kliffen en Blue Lagoon.

En dan was het tijd om in te pakken... Dat deden we de voorbije maanden gemiddeld om de 2 dagen, maar deze keer was het definitief. 10 kilo stenen een schelpen, de laatste vuile was, koffie, thee en kleine souveniertjes,... Onze 93 dagen Azië zitten erop. Nog 24 uur huiswaarts reizen en dan... Voor papa, mama en Pim had het nog wat langer gemogen. Pim wou welgeteld 7 dagen langer blijven, dan zouden we 100 dagen in Azië geweest zijn. Billie en Pim kijken wel uit naar hun thuiskomst, de familie, school, hun vriendjes, Vlaamse kost,...

Desalniettemin: tot morgen...