Bà Nà Hills (Hòa Vang) - Als Chinees in Frankrijk

Bà Nà Hills is de laatste nieuwe parel aan de kroon van het Vietnamese vrije marktcommunisme. Langsheen de boulevard die naar Bà Nà Hills leidt, kijkt Oom Ho (Chi Minh) vanop de ontelbare pancartes minzaam neer op de golf toeristen die dagelijks en masse wordt aangevoerd. 15.000 op een hoogdag, volgens onze gids. ‘Mister No’, historicus en begenadigd karaokezanger, zo zouden we met eigen oren kunnen vaststellen, zal ons vandaag middels een pluchen wortel op een stok, veilig doorheen de massa en langs de attracties loodsen. We zijn benieuwd!

Bà Nà Hills, very beautiful, was oorspronkelijk een Frans koloniaal luxeresort. Het werd gesticht in 1919 op een hoogte van ca. 1500 meter om de fine et fleur van de Franse koloniale garde te pamperen in een klimaat dat zij beter konden verdragen en op een hoogte die hen toeliet van Vietnam te genieten zonder last te hebben van... Vietnamezen. Tijdens de opeenvolgende onafhankelijkheids- en ‘Vietnamoorlog’ werd het resort vakkundig met de grond gelijk gemaakt. In 2013 herrees het als... ja, als wat eigenlijk?

Zodra we in Bà Nà Hills toekwamen, werd een tip van de sluier opgelicht. Mister No haalde zijn pluchen wortel boven die we nauwlettend moesten volgen en voor ons verscheen een levensgrote replica van de keizerlijke citadel van Hue. De inkom... Billie en Pim mochten samen met de helft van de Aziatische medemensen – en dat waren er nogal wat – aan verminderd tarief binnen wegens kleiner dan 1,40 meter. Hip hip, want aan 700.000 VND (30 EUR) was een kaartje voor de kabellift bepaald niet goedkoop. Ze moet duidelijk nog afbetaald worden.

De kabellift dus, één van de topattracties van Bà Nà Hills. Het park heeft behalve een schitterende ligging in de bergen, watervallen en fantastische vergezichten waar niemand aandacht voor heeft, ook de langste ononderbroken kabelbaan ter wereld (5801 meter), plus nog 2 ‘kleintjes’. En waar bracht dat ding ons naartoe? Naar Frankrijk toch wel zeker!

Op de top van Bà Nà Hills hebben de Vietnamezen Frankrijk nagebouwd. Daarbij werd niet op een steen meer of minder gekeken. In de Port de Marseille, verlieten we het eerste kabeltraject om vervolgens over de Golden Bridge gestuwd te worden. Zo moet gehakt zich voelen wanneer het tot een chippolatta geperst wordt. Al wordt dat gehakt niet gehinderd door Chinezen en selfiesticks (we hebben het over Europees gehakt, van Vietnamees gehakt ben ik niet helemaal zeker). Schoon bouwwerk niettemin, maar een beetje te krap voor al dat volk. Pas af en er zou al een derde ‘rijvak’ moeten aan toegevoegd worden.
Vervolgens vielen we van de ene verbazing in de andere. We passeerden Bordeaux, een Hollandse tulpentuin met molen (toch ook een beetje Frans niet?), een nagebouwde wijnkelder met 1000 (lege) flessen en 100 Chinezen die in de aanpalende wijnbar rode wijn met ijsblokjes ‘degusteerden’ (de Sangría wordt hier duizenden kilometers van zijn geboorteplaats spontaan heruitgevonden zonder fruit), de ‘Jardin d’Amour’ waar geliefden kussen, een mega boeddha (we zijn tenslotte in Vietnam), een doolhof, bloementuin, ... En dat alles met op de achtergrond  Franse chanson en ‘Tombe la neige’ van onze eigenste Adamo. Een romantische mix die het mooiste in de mens naar boven haalde en tot intieme ontmoetingen leidde. Of wat te denken van de Britse jongedame die op de kasteeltrap spontaan haar tattoo laat zien aan een groepsgenoot. ‘C’est la vie’ stond er op haar zij tussen het andere drukwerk getattoeeerd, alsof het ervoor gedaan was.
Het moment de gloire (een beetje Frans is hier wel gepermitteerd) van onze gids kwam er toen we ‘toevallig’ voorbij enkele (echte!) Russische muzikanten wandelden. Mister No nam spontaan de micro over en bracht in perfect Russisch de Sovjet evergreen Katyusha ten berde. Magnifiek! Na dit alles begaven we ons met een tweede kabellift naar de top van Bà Nà Hills voor de lunch. Hiervoor konden we terecht in het ‘Louvre’ waar we werden getrakteerd op een smakelijk all you can eat Chinees buffet mét gelakte eenden die live versneden werden en bloemkool, patatten en boontjes voor Billie en Pim (even een Vlaams tussendoortje).

Na de lunch kregen we vrij spel in ‘Le Village Français’. Le Village Français mag vrij letterlijk genomen worden. Op de top van Bà Nà Hills werd half Frankrijk nagebouwd: de kathedraal van Saint-Denis, Carcassone, enkele Loire-kastelen, een provençaals dorpje,... Niet te schatten, wie vindt zoiets uit? Terwijl duizenden Chinezen in zwijm vielen voor deze prachtige ‘oude’ gebouwen en voor elke tulp die er in het park stond een selfie namen, dook de familie Andries – ook cultuurliefhebbers - in Fantasy Village: 4D-films, lunapark, botsauto’s, spookhuis, massagestoelen, klimmuur, roetsjbaan, noem het op en het was er... Netjes verborgen in een 3 verdiepingen tellend kasteel en met een publiek dat voor 95% uit volwassen Chinezen bestond die achter beertjes hengelden, air guitar speelden en op allerlei mogelijke manieren videogamegewijs vijanden in de pan hakten. Een spektakel op zich! Tot het tijd werd om met de kabelbaan en daarna de bus de terugtocht naar Hoi An aan te vatten. Het was een topdag! Chinezen vergaapten zich aan Franse nepkastelen en wij vergaapten ons aan Chinezen die zich vergaapten aan Franse nepkastelen. Een soort van meta-ervaring dus.

Bà Nà Hills is een aanrader voor wie houdt van knotsgekke, exotische themaparken in een schitterend landschap, families met kinderen en Chinezen en Koreanen die een middeleeuws decor zoeken voor hun selfies of van Vietnam genieten... zonder Vietnamezen. Bà Nà Hills, leven als een Chinees in Frankrijk.

N.B.: Check out die foto’s en video’s!