Bukit Lawang (Sumatra) by papa en Pim

De rit naar Bukit Lawang was een 4 uur durende massage om ‘u’ tegen te zeggen. ‘Geaccidenteerd’ noemt men dat. Maar wat een fantastisch landschap weer en hoe fijn dat ijsvogels van palmnoten houden. Zo zijn die plantages tenminste nog ergens goed voor...*

Ons bezoek aan Bukit Lawang stond helemaal in het teken van de apen. Voor Billie en Pim brak eindelijk de langverwachte jungle trekking aan. Een nachtje onder een zeil in de jungle slapen, daar droomden ze al ‘zooooo lang’ van. En op papa stond er een topper van zijn ‘wildlife bucket list’ te wachten. Zenuwen alom dus die ook de nacht voor de trekking danig inkortten.

Het Gunung Leuser National Park is de thuishaven van iets minder dan 7000 Sumatraanse orang oetans. Vanuit Bukit Lawang kan je één of meerdere dagen de jungle in trekken om hen op te sporen. De orang oetans worden onderverdeeld in 3 categorieën: semi wild-vriendelijk, semi-wild agressief en wild. De eersten hebben een tijd in gevangenschap geleefd alvorens ze meer dan 10 jaar geleden opnieuw werden uitgezet in de jungle. Afhankelijk van hun verleden en wat ze meemaakten, zijn ze of vriendelijk of agressief. Een ontmoeting met een semi-wilde orang oetan is het best haalbaar omdat ze minder schuw zijn en ooit gevoed werden door mensen. Een ontmoeting met wilde orang oetans ligt minder voor de hand omdat ze mensen mijden (je zou voor minder).

De jungle trekking was tegelijk zwaar en heel leuk. We konden af en toe pauzeren en onze gids Yogi en spoorzoeker Ayoub waren supergoed. Maar we moesten wel veel steile hellingen overwinnen en onze handen en voeten gebruiken om langs boomwortels af te dalen. Er waren veel lianen om aan te zwieren. De bloedzuigers en de muggen waren wat minder leuk. En we zweetten ook heel erg, al onze kleren en onze rugzak waren kletsnat alsof we in een plas waren gevallen. Onderweg kwamen we veel dieren tegen: een mooie pauw (great Aragus), verschillende soorten aapjes, varanen, reuzemieren en kleine termieten (die Billie pakte en opat!), een vliegende gekko met gele opblaasbare baard, een duizendpoot, rupsen, prachtige vlinders en wel 12 orang oetans. Enkele waren wild en sommigen waren half wild. Onze gids zei dat we veel geluk hadden, want we zagen moeders met baby’s, 2 (wilde) sterke mannetjes die wilden vechten én Mina. Mina is al bijna 50 jaar. Ze werd meer dan 20 jaar geleden uit gevangenschap verlost en terug naar de jungle gebracht. Maar omdat ze vroeger slecht behandeld werd, is ze nog steeds boos op de mensen. Als je haar in de jungle tegenkomt, moet je haar fruit geven om haar af te leiden [de ‘Mina-taks’] en vervolgens maken dat je wegkomt. Mina kreeg 4 baby’s in het wild, maar die heeft ze geleerd om hoog in de bomen en ver weg van de mensen te blijven. Ze heeft al meer dan 60 gidsen gebeten, zelfs de onze. Maar toch houden ze van Mina omdat ze al zoveel heeft meegemaakt. Ook wij zijn snel moeten afdalen om aan Mina te ontsnappen. Wist je dat zo’n orang oetan wel 2 of 3 keer zo sterk is al seen mens?

‘s Avonds sliepen we in een jungle kamp. Er was een kok die heel lekker eten maakte voor ons, maar het was er wel heel donker. We moesten ons wassen aan een watervalletje in de rivier en kaka en pipi doen in een zelf gegraven putje. We sliepen op een dun matje onder een muskietennet en daarboven een plastic zeil. En dan maar hopen dat er ‘s nachts geen slangen of tijgers op bezoek zouden komen! Gelukkig sliepen we snel want we hadden wel 8 kilometer door de jungle gestapt! ‘s Ochtends probeerden apen ons eten te stelen en liep er zelfs een orang oetan met baby door ons kamp!

Onze gids Yogi was heel leuk. Hij speelde met ons in de rivier, we bouwden samen stenen torens, we speelden stronten en ‘Mina’ met de kaarten en hij maakte rokjes van bladeren voor ons. Hij leerde ons ook een liedje op de maat van Jingle Bells: “Jungle Trekking, Jungle Trekking in Bukit Lawang. See the monkeys, see the birds and the uran utangs. Jungle Trekking, Jungle Trekking in Bukit Lawang. See the monkeys, see the Mina, everybody run!”. Dat liedje zongen we terwijl we op een rubberen binnenband langs de rivier terug naar Bukit Lawang vaarden. Dat was cool, met veel stroomversnellingen! Toen we in de namiddag in Bukit Lawang aankwamen, mochten we nog even in de rivier gaan spelen en van de rots springen met de andere kindjes. En daarna... gingen we in het hotel voor school werken. Dat was minder leuk. Maar toch ook niet zo erg, want onze droom was net uitgekomen. Ik hou van de jungle!

*In Indonesië maakt de jungle in sneltempo plaats voor reusachtige palmolieplantages. Deze plantages en illegale houtwinning hebben ertoe geleid dat de meeste Indonesische zoogdieren inmiddels op de lijst van meest bedreigde diersoorten staan. Orang oetans, neushoorns, tijgers, beren en Indische olifanten zijn stuk voor stuk met uitsterven bedreigd. Een zoveelste rampzalig ingrijpen van de mens.