Tangkahan (Sumatra)

2/3de van onze reis ligt inmiddels achter ons, maar met nog een maand Indonesië te gaan, hebben we nog mooie vooruitzichten. Dat bleek meteen tijdens onze rit naar Tangkahan, een slaperig dorpje aan de rand van Gunung Leuser National Park. Rechts immense palmolieplantages, links een immens stuk ongerepte jungle met daarin een zestal apensoorten, beren, olifanten, tijgers, slangen, neushoorns en orang-oetans. En met Pim – de blonde Mowgli - erbij is daarmee Junglebook compleet.

Omwille van visumperikelen bleef ons verblijf in Tangkahan helaas beperkt tot een dag en een nacht. Jammer want het was er schitterend: de jungle, de rivier, de hangbrug bij aankomst, de mensen,  de koelte ‘s nachts (wat een verschil met Thailand),... Onze schaarse tijd werd besteed aan een bezoek aan CRU, het WWF van Tangkahan zeg maar. CRU houdt zich bezig met onderzoek en patrouilleert in het National Park. Dat doen ze op de rug van geredde olifanten die hun oude paden gebruiken om zich een weg te banen door de jungle. Aan ons de eer en het genoegen om de olifanten een wasbeurt en eten te geven. Hoeft het gezegd dat Billie en Pim zich hier helemaal lieten gaan? Ons bezoek aan CRU werd afgesloten met een olifantenkus (door papa enigszins verkeerdelijk geïnterpreteerd) en een olifantendouche.

De weg terug naar onze lodge was ‘origineel’. We staken een wilde rivier over (echt wild, als we Billie en Pim niet hadden vastgehouden, waren ze meegesleurd), klauterden naar een waterval, kropen in een warmwaterbron en doken van de rotsen. Terwijl we van die rotsen doken, werden we ook nog eens getrakteerd op een ongelofelijk natuurspektakel. Een familie langstaartmakaken besliste immers om net op die plek de rivier over te steken. Dat deden ze door zich van op 25 meter hoogte in vrije val en met gestrekte poten naar een laag gelegen tak aan de overkant van de river te lanceren. Eentje dook zelfs gewoon recht de rivier in en zwom naar de overkant. Aangezien we op een rots schuin onder de boom in kwestie zaten en alles van dichtbij en vanuit kikvorsperspectief konden gadeslaan, voelden we ons net een figurant in een natuurdocumentaire. Een gepast voorspel voor de jungletrekking in een ander stuk van Gunung Leuser National Park de volgende dag...

Excuses voor de ‘lousy’ foto’s overigens. De batterij van de camera was plat en een slechte gsm deed – op de droge stukken - het werk.