Sukhothai

Vanuit Chiang Mai bracht een 7 uren durende busrit met slechts een 50-tal korte tussenstops om mensen erop en eraf te laden, dozen eruit en erin te zwieren,... - “5 hours Sir, No stop Sir, straight [vriendelijke glimlach]” - ons naar Sukhothai. Sukhothai geniet enige bekendheid als de eerste hoofdstad van Siam, het oude Thaise koninkrijk. Sukhothai vergelijken met Angkor is bij de haren getrokken, maar voor Thailand is dit de belangrijkste archeologische site van het land. UNESCO Werelderfgoed en ruïnes gegarandeerd dus, allemaal uit de 13de en 14de eeuw. Papa in zijn nopjes.

Groot was onze verbazing toen we vaststelden dat we hier nagenoeg alleen waren (deze keer echt). Was dat omdat de anderen wisten dat het hier zo bloedheet was? Of omdat niemand de verre verplaatsing naar centraal Thailand wilde maken? Of omdat sekstoeristen nu eenmaal minder interesse hebben in de oudheid? Zelfs de guesthouse waar we verbleven, was leeg op enkele verdwaalde monniken na. Top dus!

In Sukhothai legden we onze eieren in het mandje van de ‘Belg’ Ronny. Ronny uit Menen woont al 25 jaar in Thailand, spreekt beter Thais dan Nederlands (wat overigens voor de meeste Westvlamingen geldt) en is gehuwd met een Thaise. Zijn zoon ambieert de Thaise Tom Boonen te worden en ook Ronny en Mem zelf zijn beiden verwoede fietsers. Hun business: fietstochten in en om Sukhothai. Dus kropen we 10 uur op de fiets om op dag 1 de archeologische site te verkennen (zo uitgebreid dat er te voet geen beginnen aan is) en op dag 2 het platteland.

Old Sukhothai is geweldig. De volledig verkeersvrije site geeft je het gevoel in een park te fietsen (inclusief bomen, vijvers met lotussen en grachten) en achter elke bocht ligt een oude tempel of stoepa (chedi). De oudste dateren uit de Khmerperiode (dat hadden zelfs Billie en Pim gezien), de ‘nieuwste’ zijn van Siamese makelij. Aan Boeddha’s geen gebrek, maar daar hebben we sowieso nog niet over te klagen gehad. Het weer daarentegen, wilde niet echt mee. Volle zon, een vlotte 44°C en de luchtvochtigheid van een Turks stoombad. Omdat Billie als een schotelvod tussen haar kader hing, werd de toer een beetje ingekort. Pim had meer chance, die mocht op de trailer. De namiddag werd gevuld met airco zoeken, (t)huiswerk en op de originele speeltuin van Naracha ‘Resort’ spelen.

Op dag 2 kozen we voor een nieuwe strategie: een half uur eerder starten en ook Billie op de trailer. Papa en mama deden nu het zware werk, de jongedames trapten mee als ze er zin in hadden. Billie: “ik trap als jij stopt met trappen papa”. Papa: “Als ik stop met trappen, is dat omdat we moeten remmen Billie”. Tijdens deze tweede dag kreeg Billie van onze gids overigens ook een nieuwe naam: Anichaa. Om de een of andere reden had ze begrepen dat dat de naam van Billie was. “Sounds like a Thai name!”, zei ze. En dat kan kloppen, want ze vond hem zelf uit en bleef Billie ook consequent Anichaa noemen. Bijzonder geval trouwens onze gidse: de jongste van 8 en daarom Koi of ‘pinkje’ genoemd, een broer en een zus die respectievelijk ‘varken’ en ‘kip’ heten, 42 katten en 2 honden in huis en haar vent 15 jaar geleden buitengesmeten. En ook een beetje hyperactief.
Tijdens de bijzonder aangename fietstocht stopten we bij een tabaksteler-vogelnestenverzamelaar, een Thaise whiskeybrouwer (basisingrediënten: sticky rice, look, gember en chili), een marktje, een oude bamboebrug (“vely stlong!”, al zag ze er zo niet uit), professionele hanenvechters en een rattenkweekster en een viswijf. De hanenvechters speelden voor bedragen tot 10.000 EUR per kamp en hadden een vechthaan van 3000 EUR lopen. Toen we er aan kwamen gereden, waren ze de beesten net aan het verzorgen: medicijnen, een wasbeurt, ‘inzepen’ met een mengsel van whiskey en kurkuma, oogverzorging,... Ze hadden zelfs een hanenfitness: een loopmachine, een springkooi en een oefenarena. Hoogtepunt van de tour was het viswijf. We mochten van de gidse aan de waterkant gaan kijken hoe het viswijf visjes ving. “Maar enkel met de voeten in het water!”. Met de voeten in het water is voor woessies, dachten Anichaa en Pim, dus ze sprongen er tot aan hun nek in. Paniek bij het viswijf die dacht dat ze verzopen, grote hilariteit bij ‘Pinkje’ die dat vroeger ongetwijfeld zelf ook zou gedaan hebben. Anichaa en Pim gingen dus mee visjes vangen. Pinkje had het hen nog geen enkele andere westerling zien voordoen...

Na het relaxte Sukhothai staan er de komende 2 dagen 2 zware verplaatsingen op het programma. Morgen rijden we naar Bangkok - “7 hours Sir, straight” [vriendelijke glimlach] -, de dag erna rijden we 5 uur zuidwaarts om vervolgens nog 2 uur naar Koh Kut te varen. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is Koh Kut een paradijselijk eiland in de Thaise Golf waar we 5 dagen achterover gaan hangen. Als je dus enkele dagen niets meer van ons hoort, dan weet je waarom!